Tracey Emin (1963) is een Britse autobiografische kunstenares uit Londen. Als uitgangspunt voor haar werk gebruikt Emin enkel gebeurtenissen uit haar eigen – vrouwelijke – leven. Haar problematische jeugd, liefdesverdriet en haar gevecht met alcohol uit ze bijvoorbeeld in gedichten, films, foto’s, installaties en performances. Geïnspireerd op de grootmoeder der autobiografische kunst, Louise Bourgeois, deelt de kunstenares uiterst intieme gedachten, gebeurtenissen en beelden met haar toeschouwer. Zo heeft ze ooit een tent gemaakt waarin alle namen van haar bedpartners waren geborduurd, en fotografeert ze zichzelf maar al te graag in een dronken staat of tijdens groot verdriet. In de vroege jaren ’90 is Emin begonnen met deze intieme gedachten vast te leggen met neonlichten. Deze handgeschreven zinnen of schetsen zijn uiterst persoonlijk, maar ook herkenbaar, zoals “I fell in love here” of “Trust yourself”. Tegenwoordig zien we grote sculpturen ook op Times Square in New York en het Londense St. Pancras station. ‘I want my time with you’ klinkt vrij privé, maar fungeert in Londen ook als politiek – en geruststellend – bericht gericht op de immigranten die via dit station in Groot-Brittannië arriveren tijdens de Brexit- en migrantencrisis.
De talloze tentoonstellingen op haar naam, een Turner Prize-nominatie en de Britse ridderorde CBE wegens haar bijdrages in de kunst maken dat Tracey Emin inmiddels ondenkbaar is in de wereld van de hedendaagse kunst.
